بسیار سفر باید کرد تا پخته شود خامی

                                                        (  خدا نگهدار )
مدتی بود که خود را به امواج سهمگین سرنوشت سپرده بودیم در کرانه این دریای خروشان اسوده زندگی را سپری کردیم . دریا موجهایش سهمگین بود ولی با ما کاری نداشت . در این دریا با نوشتن امیخته شدیم و نوشتیم. هر چه باداباد چه میشود کرد خشونت روزگار و نامرادیها را در کنار دریای خروشان تحمل کردیم و اشکهای دریا را میدیدیم و کاری بجز نگاه کردن و اب شدن در برابر عظمت دریا برایمان مقدور نبود . دریا با انهمه خروش به یکباره بیصدا شد .سکوت مرگباری کرانه دریای خروشان را فرا گرفته بود باز هم در این سکوت امیدمان به خروش دریا بود .
خروشی سهمگین ولی ارام . دوستان خود را شناختیم و از زندگی تجربه ای سخت اموختیم.به یکباره به خود امدیم باز اول راه بله ! دوستان باید رفت و گذر کرد هر چند طولانی نخواهد بود ولی در محیطی دیگر که خالی از لطف هم نیست در کنارتان خواهیم بود . دریا غرید و همچنان خروشان ولی این بار  در غربت.
از یار غارم که وبلاگ مرا صفحه ارائی کرد تشکر میکنم و شما عزیزان را تا اینده ای نزدیک به خدای بزرگ میسپارم .                                                             موفق باشید در پناه حق


                                             شب سردی است ، و من افسرده.
                                               راه دوری است ، و پایی خسته.
                                                 تیرگی هست و چراغی مرده.

                                                 می کنم ، تنها، از جاده عبور:
                                                     دور ماندند ز من آدم ها.
                                                 سایه ای از سر دیوار گذشت ،
                                                    غمی افزود مرا بر غم ها.

                                                     فکر تاریکی و این ویرانی
                                                     بی خبر آمد تا با دل من
                                                     قصه ها ساز کند پنهانی.

                                                   نیست رنگی که بگوید با من
                                                 اندکی صبر ، سحر نزدیک است:
                                                  هر دم  این بانگ برآرم از دل :
                                              وای ، این شب چقدر تاریک است!

                                                 خنده ای کو که به دل انگیزم؟
                                                   قطره ای کو که به دریا ریزم؟
                                                   صخره ای کو که بدان آویزم؟

                                              مثل این است که شب نمناک است.
                                                دیگران را هم غم هست به دل،
                                              غم من ، لیک، غمی غمناک است.

زندگی طولانی برای عاشقان

جام جم آنلاین: کسانی که عاشقانه زندگی می کنند عمر بیشتری دارند.
به نوشته میدل ایست آنلاین مارک کوهین استاد دانشگاه استرالیا به دنبال تحقیقات گسترده درباره ارتباط میان عشق و عمر طولانی به این نتیجه رسیده است که وجود عشق باعث افزایش طول عمر می شود.این استاد دانشگاه رمیت ملبورن در این تحقیق مفهوم عشق را گسترده و وسیع تصور کرده است.
وی گفت: وقتی کسی حتی عشق به ساختن هواپیمای کاغذی یا ساختن بستنی داشته باشد امید بیشتر به زندگی دارد. کوهن افزود: عاشقان جهان به دلیل این که موضوعی برای ادامه حیات دارند گاهی از شدت مشغول بودن به کارشان‘ گذشت زمان را احساس نمی کنند.
این استاد دانشگاه در کنگره بریسبین گفت: خرگوش هایی که در آزمایشگاه ها در ناز و نعمت زندگی می کردند نسبت به خرگوش هایی که دلیلی برای زندگی نداشتند بیشتر عمر کردند.
وی اضافه کرد: بیماران قلبی ای که زندگی زناشویی خوشبختی دارند امکان بهبودی بیشتری داشته اند. این تحقیق نشان می دهد که زنان نسبت به مردان عمر طولانی تری دارند چرا که هم خانواده و هم فرزندان آن ها را دوست دارند.